U bent?
Mijn naam is Astrid De Valkenaere, ik ben directeur van het woonzorgcentrum Kruyenberg in Berlare. Wij maken deel uit van de Anima woonzorggroep.
Hoe lang bent u al directeur?
Sinds 2012.
Waarom werkt u in de ouderenzorg?
Na mijn opleiding orthopedagogie, waarbij ik steeds een voorkeur gehad heb om met volwassenen /ouderen te werken, ben ik eerder toevallig bij deze doelgroep terecht gekomen. In de periode dat ik mijn opleiding volgde kwam de doelgroep ouderen daarin zo goed als niet aan bod. Het was dus eigenlijk een beetje een sprong in het ongewisse toen ik mijn eerste tewerkstelling in een woonzorgcentrum startte. Vrij snel werd het mij duidelijk dat de doelgroep me zeer goed lag. Ik kreeg ook de kans om binnen de organisatie door te groeien wat de tewerkstelling uiteindelijk alleen maar boeiender maakte.
Hoe lang werkt u al in/voor uw woonzorgvoorziening?
Sinds augustus 2019 werk ik voor Anima als directeur van WZC Kruyenberg. Voordien heb ik 15 jaar voor een vzw gewerkt.
Omschrijf uw woonzorgvoorziening?
Woonzorgcentrum Kruyenberg maakt deel uit van de Anima groep die in heel het land woonzorgcentra, assistentiewoningen en herstelverblijven uitbaat. Wij dromen van een wereld waar oud worden en gelukkig zijn, hand in hand gaan want senioren hebben ook het recht om gelukkig te zijn! Daarom doen we er alles aan om onze bewoners een warme thuis met kwalitatieve zorg te geven. Hun persoon, hun gevoelens en hun zorgen liggen ons nauw aan het hart.
Kruyenberg is een vernieuwde zorginfrastructuur, midden in een stukje natuur bij het Donkmeer, die is afgestemd op de noden en de behoeften van haar residenten. Er is een aparte afdeling voor personen met dementie. Residenten kunnen bij ons beroep doen op een gevarieerde waaier aan diensten; een eigen kapsalon, een gezellig grand-café, een mobiele winkel, bibliotheek, enz. Daarnaast valt er ook heel wat te beleven in en rond het woonzorgcentrum. Dankzij een gevarieerd activiteitenaanbod is er voor elk wat wils.
We zetten ook sterk in op het binnenbrengen van buitenwereld en het buiten brengen van de binnenwereld. Ons woonzorgcentrum is een wezenlijk onderdeel van de buurt. Buurtbewoners zijn welkom in ons Grand-café, met onze bewoners nemen we veelal deel aan evenementen in de buurt zoals marktbezoek, wandelingen, café – en/of restaurantbezoek bijvoorbeeld.
Hoe maakt uw woonzorgvoorziening het positieve verschil qua zorg / ondersteuning naar de bewoners toe? Op welke verwezenlijking binnen uw woonzorgvoorziening bent u het meest trots?
Kruyenberg is eerder een kleinschalige voorziening met haar 102 residenten en 75 medewerkers. Wat me van bij het begin van mijn tewerkstelling opviel is dat er een sterke familiale sfeer heerst. Veel bewoners en medewerkers kennen elkaar van voor de opname/tewerkstelling in het woonzorgcentrum. Ik zeg dikwijls ‘in Kruyenberg komt alles en iedereen van rond de kerktoren’. Het gezegde 'Ons kent ons’ is hier duidelijk van toepassing.
De kleinschaligheid en de gepersonaliseerde aanpak dragen bij tot een huiselijke sfeer waarin de residenten zich snel thuis voelen. Ik ben heel trots te mogen samenwerken met een gemotiveerd en enthousiast team dat er elke dag opnieuw staat, wat geen evidentie is na de covid-19-pandemie, die er bij ons tijdens de tweede golf heel sterk heeft ingehakt. Op een bepaald moment beschouwden we de hele site als mogelijks besmet. Dit was een ongekende tijd maar we bleven overeind, wat ons als groep alleen maar sterker heeft gemaakt.
Verder kende Anima in 2021 een totale rebranding waarbij we toch wel kunnen stellen dat een aantal zaken echt professioneel worden aangepakt. Er werd gekozen voor een specifieke huisstijl, er kwam een duidelijke omschrijving van onze visie, missie en waarden waardoor we ook heel sterk kunnen stellen waarvoor we staan, wat we willen bereiken. Dat maakt je als groep en als organisatie sterk.
Welke gebeurtenis/ontwikkeling binnen de ouderenzorg maakt u blij?
Sta me toe even te vermelden dat ik dit de moeilijkste vraag vind van het interview. Er zijn de afgelopen jaren meer zaken die me kwaad of triest maken in plaats van blij.
Een positieve evolutie is volgens mij het VIA6-akkoord waardoor binnen de personeelsnormering toch meer ruimte gekomen is voor het inzetten van andere kwalificaties binnen ouderenzorg die zeker en vast een meerwaarde kunnen bieden. Daarbij denk ik aan psychologen, diëtisten, mondzorghygiënist, enz. Verder hebben onze medewerkers dankzij de IFIC-verloning een opwaardering gekregen die ze meer dan ooit verdienen.
Welke gebeurtenis/ontwikkeling binnen de ouderenzorg maakt u kwaad of triest?
Eerst en vooral kan ik me mateloos ergeren aan de negatieve media-aandacht. Wanneer woonzorgcentra in de kijker staan, is het meestal vanuit een negatief standpunt; 'Zoveel WZC’s staan op de zwarte lijst, wantoestanden WZC’s uitvergroot, enz'. En dit terwijl er zoveel moois te beleven valt dat geen/te weinig aandacht krijgt. Journalisten en de media in het algemeen zijn zo gefocust op wat er fout loopt en te weinig op wat goed loopt.
Het resultaat hiervan is dat we meer en meer druk ervaren vanuit de Zorginspectie. Begrijp me niet verkeerd, ik ben absoluut niet tegen een inspectie. Je krijgt na afloop een beeld van uw organisatie dat de verbeterpunten in kaart brengt, wat ervoor zorgt dat je kan blijven werken aan kwaliteit. We streven allemaal naar de beste zorgen en het beste leven voor onze bewoners.
Wat ik wel betreur is dat de richtlijnen voor ouderenzorg veelal bepaald worden door mensen die ver van de werkvloer staan en dat is jammer. De voeling met de praktijk is soms ver te zoeken. Dat merk je dan ook tijdens een inspectie. Inspecteurs doen hun werk, maar de nadruk van de inspectie zelf ligt heel sterk op bewijsvoering op papier en te weinig op wat er effectief gebeurt in de praktijk. Het tekort aan verpleegkundigen teistert de hele sector. Helaas worden we niet ondersteund om een job als verpleegkundige in de ouderensector een positief imago te geven, aantrekkelijk te maken. Dat is een groot gemis.
Welk idee zou u willen lanceren ter verbetering van de ouderenzorg?
Werk taboes die heersen binnen de ouderensector weg door positieve beeldvorming. Recent namen wij deel aan de 'Dag van de Zorg' en hebben we aan de hand van verschillende standen binnen ons woonzorgcentrum geprobeerd om vooroordelen die leven binnen de maatschappij over het leven in een woonzorgcentrum, uit de weg te ruimen. Hier zou meer op ingezet moeten worden, opdat mensen zouden beseffen dat de ouderenzorg een sector vol uitdagingen is die een multidisciplinaire aanpak vragen.
Noem één regel/richtlijn die u graag zou willen afschaffen?
Regels en richtlijnen hebben een zeker nut met het oog op kwaliteitsverbetering en borging maar administratieve vereenvoudiging zou het ons makkelijker kunnen maken. Er is zoveel om rekening mee te houden, zoveel waaraan we moeten voldoen, zoveel dat we moeten kunnen aantonen, waardoor vandaag de kwaliteit van leven te veel bepaald wordt vanuit ons bureau. Er worden te weinig middelen voorzien om te kunnen voldoen aan wat gevraagd wordt. We moeten vandaag roeien met de riemen die we hebben en dankzij de onuitputtelijke inzet van onze medewerkers slagen we erin om een hoog kwaliteitsniveau te bieden maar er zijn grenzen en ik heb schrik voor het moment dat vele grenzen zullen moeten verlegd worden want dit is door de Covid-pandemie al meermaals gebeurd.
Wat zou u graag extra willen doen voor uw medewerkers?
Ik zou mijn medewerkers de moed en de kracht willen geven om te blijven doorgaan zoals ze bezig zijn want ik besef dat dit geen evidentie is. Ik ben enorm trots op mijn medewerkers en ik wil ze via deze weg uit de grond van mijn hart bedanken voor hun inzet, elke dag opnieuw.
Wij danken de zorgondernemer voor dit interview. Wij vinden het interessant om verhalen en getuigenissen van Vlozo-leden te delen met onze community.
De antwoorden en standpunten van de geïnterviewde zijn persoonlijk. Indien u vragen en/of opmerkingen heeft over dit interview, kan u via info@vlozo.be contact opnemen.
Comments