Lieven De Maesschalck neemt de fakkel over van Geert Uytterschaut als voorzitter van de Raad van Bestuur van onze sectorfederatie. De aanduiding van een nieuwe voorzitter van de Raad van Bestuur is het sluitstuk van een strategische oefening die Vlozo in 2021 is opgestart met Guberna, het instituut voor de bestuurders.
Vanaf 1 mei 2022 zal Vlozo onder een nieuw bestuursmodel werken om nog meer als vandaag op te komen voor de belangen van de onafhankelijke zorgondernemers in Vlaanderen. De algemene ledenvergadering blijft het hoogste bestuursorgaan van de sectorfederatie. Een vernieuwde Raad van Bestuur moet waken over de visie en strategie, terwijl het nieuw opgerichte beleidscomité een adviesrol en klankbordfunctie krijgt die ons in staat moet stellen om een sector-breed gedragen beleid voor te stellen.
Onafhankelijkheid is voor onze federatie van onschatbare waarde. We trekken deze lijn door in onze bestuursorganen waar voor het eerst sinds onze federatie is opgericht, een onafhankelijke bestuurder werd verkozen tot voorzitter van de Raad van Bestuur.
Kan u ons wat meer vertellen over wie u bent en waar u zich professioneel mee inlaat?
Mijn naam is Lieven De Maesschalck. Ik ben van basisopleiding verpleegkundige, daarbovenop heb ik een Master in de Verplegingswetenschappen op zak. Vandaag werk ik als innovatiemanager voor Mobilab & Care, een multidisciplinair expertisecentrum, dat toegepast onderzoek doet naar welzijn en technologie verbonden aan de hogeschool Thomas More. Ik draai al meer dan 20 jaar mee in onderzoek en research. Mijn persoonlijke interesses en mijn hart liggen in de ouderenzorg. Dit gaat van onderzoek voor de eindgebruiker, over onderzoek voor het management tot de ontwikkeling van nieuwe zorgmodellen.
U bent al jaren onafhankelijk bestuurder bij Vlozo, hebt u lang moeten nadenken om de rol als voorzitter van de raad van bestuur op te nemen?
Door reeds jarenlang betrokken te zijn bij Vlozo en bij diens huidige transitie van het bestuursmodel, gekoppeld aan de grote uitdagingen waar de sector voorstaat, was de bedenktijd beperkt. Het was voor mij belangrijk om goed af te stemmen met Johan Staes, de gedelegeerd bestuurder, om te checken of onze prioriteiten en visies overeenstemden. Dit was prioritair, aangezien we met Vlozo op een kruispunt staan om verder te groeien.
Hoe ziet u de rol van voorzitter van Vlozo?
Mijn rol is vooral een sterk ondersteunende. Ik wens vanuit mijn kennis en expertise Vlozo mee uit te kunnen bouwen, mede door gebruik te maken van mijn professioneel netwerk. Ik kijk er naar uit om mijn schouders mee onder te zetten om Vlozo verder uit te bouwen tot een sterke eigen inhoudelijke organisatie. Dit kan op verschillende vlakken zoals nieuwe zorgmodellen, innovaties in de sector, enzovoort. Op deze manier reageert Vlozo niet defensief maar proactief. Proactief communiceren is de trendsetter voor de toekomst. Dit zal ook afstralen op onze leden, die zullen kunnen schitteren als ‘magneetcentra’.
Wat zijn volgens u de sterktes en de zwaktes van Vlozo?
We hebben de laatste jaren veel verloop gehad in personeel. Vandaag hebben we een nieuw, sterk en gemotiveerd team dat we verder kunnen uitbouwen. Dat is van cruciaal belang voor de stabiliteit en geloofwaardigheid van de organisatie.
Onze ‘zwakte’ is dat buitenstaanders en media ons bekijken als ‘profit’, in de pejoratieve zin van het woord, zijnde dat winstbejag vooropstaat. Mijn ambitie is om dit mee om te bouwen naar onze echte waarden zijnde 'een warme zorg'. Een sterkte waarmee we kunnen uitpakken zijn innovaties. Net omdat onze leden 'profit' zijn, willen en durven zij te investeren in vernieuwing. Deze sterkte dienen we extra te benadrukken.
Onze ‘zwakte’ is dat buitenstaanders en media ons bekijken als ‘profit’, in de pejoratieve zin van het woord, zijnde dat winstbejag vooropstaat. Mijn ambitie is om dit mee om te bouwen naar onze echte waarden zijnde 'een warme zorg'.
Kwaliteit en innovatie zijn belangrijke kernwoorden in uw professioneel leven. Welke rol moeten zij spelen in de Vlaamse ouderenzorg van de toekomst?
Als EFQM-assessor is kwaliteit inderdaad belangrijk. Ik geloof zeer sterk in zelfevaluatie. De sector is volwassen genoeg om zelf in te staan voor zijn kwaliteitszorg en kan zo de shift maken van een product evaluatie naar een proces evaluatie. Hierdoor komt de kracht te liggen in de zorginstelling zelf, waardoor kwaliteit niet als een last en een verplichting meer wordt ervaren, maar als middel dat ons helpt en ondersteunt en onze kernprocessen zichtbaar maakt. Hierdoor kan een zorginstelling kiezen waar zijn prioriteiten liggen en zich daar ook gaan excelleren. Dit brengt een totaal andere dynamiek teweeg. Binnen het Vlozo netwerk zouden we zo lerende netwerken kunnen opzetten.
Hetzelfde geldt voor innovatie: elke innovatie dient ondersteunend te zijn en geen doel op zich. Ook hierin kunnen wij koploper zijn voor de ouderenzorg en zo mee de richting bepalen van innovatie nationaal en internationaal, wat onze leden alleen maar ten goede komt.
Wat is de meerwaarde van de Vlozo-leden in de uitbouw van de Vlaamse ouderenzorg vandaag en naar de toekomst toe?
Onze leden zijn onze kern. Ze zijn onze antennes en houden de vinger aan de pols. Hun input en feedback in cruciaal voor het beleid. Daarnaast zijn het ook onze ambassadeurs naar de buitenwereld toe. Onze leden onmisbaar zowel vandaag als naar de toekomst toe. Samen met hen schrijven we het Vlozo verhaal vanuit ons DNA en vanuit onze sterktes. Daardoor creëren we impact, kunnen we trendsetter zijn en zelfs nog meer in de toekomst. Het beeld dat ik hier voor ogen heb is een beeld uit de animatiefilm 'Finding Nemo', waar een school vissen wordt gevangen genomen en waarbij ze allemaal in dezelfde richting beginnen te zwemmen en zo het schip laten kantelen om hun vrijheid te herwinnen. Als wij samen dezelfde richting uitzwemmen, gaan we de trage tanker van het beleid heroriënteren.
Hoe zal / moet een Vlaams woonzorgcentrum in 2040 eruit zien?
Zeer moeilijke vraag... Ik heb wel een droomscenario. Wij zorgen in woonzorgcentra voor een thuis vervangend milieu maar dit wordt vandaag zeer moeilijk gemaakt door strakke regelgeving. Als we dit zouden kunnen counteren, minder regels vanuit de overheid, zodat wij meer warmte en thuisgevoel kunnen realiseren, dan zou dat al een zeer mooi begin zijn. Daarnaast zie ik woonzorgcentra evolueren naar een open transitiehuis geïntegreerd in de omgeving met verschillende diensten en mogelijkheden en met een financiering op maat van de bewoner. Het woonzorgcentrum van de toekomst is een oase van rust, een baken van vertrouwen waar bewoners en hun naaste omgeving tevreden op terugkijken.
Waarover wordt vandaag niet gesproken (taboe) in de Vlaamse ouderenzorg maar is absoluut belangrijk om aan te pakken naar de toekomst toe?
Dertig jaar geleden deed ik een eerste onderzoek rond seksualiteit en tederheid in woonzorgcentra. Toen immens taboe, en ondanks alle inspanningen, vandaag nog steeds. Dat is jammer. Indien we verder willen gaan naar integrale persoonsgericht zorg, waarbij de bewoner echt centraal staat, dienen we vanuit bewonersperspectief te kijken en dan vooral vanuit de regelgeving. Op dit vlak worden we beperkt door de norm ‘ziekenhuisbed’; een eenpersoons hoog laag bed, dat koppels al fysiek scheidt. Flexibiliteit en eenvoud biedt hier een mogelijk antwoord, bouwend op goede wil van verschillende mensen.
Wij danken Lieven voor dit interview. De antwoorden en standpunten van de geïnterviewde zijn persoonlijk. Indien u vragen en/of opmerkingen heeft over dit interview, kan u via info@vlozo.be contact opnemen.
